Gmina Łabunie

W skład gminy Łabunie wchodzi 11 miejscowości: Barchaczów, Bródek, Dąbrowa, Łabunie, Łabunie Reforma, Łabuńki, Majdan Ruszowski, Mocówka, Ruszów, Wierzbie oraz Wólka Łabuńska.

ŁABUNIE, duża wieś gminna, położona centralnie na obszarze gminy, w Kotlinie Zamojskiej, u podnóża Roztocza. Cały obszar miejscowości znajduje się w rozległej dolinie rzeki Łabuńki wypływającej z 3 źródeł zlokalizowanych w Łabuniach oraz w sąsiednim Barchaczowie. Miejscowość składa się z kilku integralnych części: Getto, Podgóra, Stara Wieś, Za Górą i Zadąbrowa.
Pierwsza wzmianka o rodzie Łabuńskich pochodzi z roku 1428, kiedy w źródłach występował Zenko Łabuński. Nie jest jednak pewne, czy miał on związek z naszymi Łabuniami, czy też z miejscowością o tej samej nazwie. W latach 1433-1444 notowano Wojciecha z Łabuń, a w latach 1435-1447 Adama z Łabuń jako właściciela Łabuń, Krynicy i Dzierążni. Ten ostatni wraz z Erhardem z Wierzby i Wawrzyńcem z Komorowa [Komarowa] byli fundatorami kościoła w Łabuniach w 1435 roku. Na uposażenie parafii przekazali 2 dworzyszcza z łąkami, 2 łany pola, karczmę z ogrodem i dziesięcinę z Łabuń, Krynic, Wierzbia i Komarowa. Ich fundację zatwierdził w 1436 roku biskup chełmski Jan Biskupiec.
Po Adamie Łabuńskim występował w źródłach w latach 1448-1466 Jan z Łabuń, a w latach 1447-1464 Świętosław z Łabuń. Ten ostatni uczestniczył w delegacji przedstawicieli księstwa bełskiego do króla polskiego w roku 1462, prosząc o włączenie tegoż księstwa do Korony. Z tej rodziny pochodził także Mikołaj z Łabuń, pisarz kancelarii królewskiej, biskup kamieniecki, który w 1449 roku odstąpił swój dział w Krynicach bratu Piotrowi Łabuńskiemu. Zmarł jako biskup kamieniecki w 1467 roku. W latach 1483-1494 jako właściciel Łabuń, Krynic i Wierzby występował Jan Łabuński...

Więcej informacji na temat historii Łabuń i innych miejscowości gminy można znaleźć w:

, Dzieje miejscowości gminy Łabunie, powiat zamojski, Zamość - Łabunie 2010

Łabunie

©JN-Profil